که من از دیدن آیینه سیرم

مرا روی خوشی از زندگی نیست

ولی از زنده ماندن ناگزیرم

از آن روزی که دانستم سخن چیست ،

همه گفتند این دختر چه زشت است !

کدامین مرد او را می پسندد ؟

چو در آیینه بینم روی خود را ،

در آید از درم غم با سپاهی

سیه روزی نصیبم کردی ، اما

نبخشیدی مرا چشم سیاهی

به هر جا پا نهم از شومی بخت

نگاه دلنوازی سوی من نیست

از این دلها که بخشیدی به مردم

یکی در حلقه ی گیسوی من نیست

مرا دل هست اما دلبری نیست

تنم دادی ولی جانم ندادی

به من حال پریشان دادی اما

سر زلف پریشانم ندادی

به هر جا ماهرویان رخ نمودند

نبردم توشه ای جز شرمساری

خزیدم گوشه ای سر در گریبان

به درگاه تو نالیدم به زاری

چو رخ پوشم ز بزم خوب رویان

همه گویند او مردم گریز است

نمی دانند زین درد گران بار

فضای سینه ی من ناله خیز است

به هر جا هم گِنانم حلقه بستند

نگینش دختری نازآفرین بود

ز شرم روی نازیبا در آن جمع

سر من لحظه ها بر آستین بود

چو مادر بیندم در خلوت غم

ز راه مهربانی می نوازد

ولی چشم غم آلودش گواه است

که از اندوه دختر می گدازد

خدایا ! بشکن این آیینه ها را

که من از دیدن آیینه سیرم

مرا روی خوشی از زندگی نیست

ولی از زنده ماندن ناگزیرم

***

خداوندا ! خطا گفتم ببخشای

تو بر من سینه ای بی کینه دادی

مرا همراه رویی ناخوشایند

دلی روشن تر از آیینه دادی

مرا صورت پرستان خوار دارند

ولی سیرت پرستان می ستایند

میان سیرت و صورت ، خدایا !

دل زیبا به از رخسار زیباست

به پاس سیرت زیبا ، کریما !

دلم بر زشتی صورت شکیباست ..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: